พัฒนาการของเด็ก

การศึกษาตอกย้ำแนวคิดที่ได้รับการสนับสนุนจากงานวิจัยจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าพื้นที่สีเขียวมีความสัมพันธ์กับความสนใจและความจำที่ดีขึ้นในเด็กปฐมวัย ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่สูงขึ้น และปัญหาทางอารมณ์และพฤติกรรมที่น้อยลง อย่างไรก็ตาม ทีมวิจัยต้องการที่จะดำเนินการต่อไปและสำรวจว่าชนิดของพืชสร้างความแตกต่างในความสัมพันธ์เชิงบวกเหล่านี้หรือไม่ พื้นที่สีเขียวทั้งหมดดูเหมือนจะส่งเสริมสุขภาพ แต่พื้นที่ที่เต็มไปด้วยต้นไม้อาจช่วยลดมลพิษทางอากาศ เสียง และความร้อนได้ดีกว่าพื้นที่สีเขียวแบบเปิดโล่ง ในขณะที่ยังทำมากกว่านี้เพื่อสนับสนุนการฟื้นฟูจากความเหนื่อยล้าทางจิตใจและความสามารถในการดึงความสนใจโดยตรง ในทางตรงกันข้าม สนามหญ้าอาจทำกิจกรรมต่างๆ ได้มากขึ้นเพื่อส่งเสริมความผาสุกทางสังคม พื้นผิวที่ลาดยางนั้นสัมพันธ์กับการสัมผัสความร้อนที่มากขึ้น และมลพิษทางอากาศและเสียงที่เกี่ยวข้องกับการจราจร การศึกษาดำเนินการอย่างไร การวิเคราะห์ดำเนินการในเขตเมืองแวนคูเวอร์ (แคนาดา) และอิงตามกลุ่มผู้ให้กำเนิดจำนวนมากที่มีข้อมูลเกี่ยวกับเด็ก 27,539 คน ข้อมูลเหล่านี้รวบรวมระหว่างปี 2543 ถึง 2548 โดยหน่วยงานของรัฐหลายแห่ง รวมทั้งกระทรวงสาธารณสุขบริติชโคลัมเบีย เด็กถูกติดตามตั้งแต่แรกเกิดจนถึงอายุ 5 ปี โดยครูอนุบาลให้คะแนนสุขภาพร่างกายและความเป็นอยู่ที่ดี ความสามารถทางสังคม วุฒิภาวะทางอารมณ์ ภาษาและ พัฒนาการ ทางสติปัญญา ทักษะการสื่อสาร และความรู้ทั่วไป ครูทำการประเมินนี้โดยใช้เครื่องมือที่เรียกว่า Early Development Instrument (EDI) นักวิจัยใช้แผนที่คลุมดินที่มีความละเอียดสูงเพื่อระบุว่าพื้นที่ที่เด็กๆ อาศัยอยู่นั้นเป็นพืชหรือไม่มีพืช และที่ดินนั้นประกอบด้วยหญ้าหรือต้นไม้หรือไม่ (ส่วนใหญ่ผลัดใบ) เปอร์เซ็นต์เฉลี่ยของการสัมผัสพืชทั้งหมดพบว่าอยู่ที่ 36% ในขณะที่เปอร์เซ็นต์เฉลี่ยของการสัมผัสพื้นผิวที่ลาดยางต่ำกว่าเล็กน้อยที่ 32.2% บทสรุป เด็กที่ได้สัมผัสกับพืชพรรณ (ต้นไม้หรือหญ้า) มากที่สุดมีคะแนนพัฒนาการสูงสุด ความสัมพันธ์เชิงบวกนี้โดดเด่นเป็นพิเศษสำหรับการสัมผัสกับพื้นที่ที่เต็มไปด้วยต้นไม้ ในทางตรงกันข้าม การสัมผัสกับพื้นผิวปูทางในวัยเด็กนั้นสัมพันธ์กับพัฒนาการของเด็กที่แย่ลง Ingrid Jarvis นักวิจัยจากมหาวิทยาลัยบริติชโคลัมเบีย (แคนาดา) และผู้เขียนคนแรกของการศึกษากล่าวว่า "เนื่องจากเราประเมินพืชประเภทต่างๆ กัน การค้นพบของเรามีส่วนช่วยในการทำความเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างการสัมผัสกับพื้นที่สีเขียวกับพัฒนาการของเด็กปฐมวัยได้ดีขึ้น" แม้ว่าจำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติม แต่การค้นพบนี้อาจเป็นประโยชน์กับนักวางผังเมือง "เมื่อนำมารวมกัน การค้นพบของเราชี้ให้เห็นว่าการเปลี่ยนพื้นผิวปูเป็นพื้นที่สีเขียว และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การเพิ่มปริมาณต้นไม้ในละแวกใกล้เคียงอาจส่งผลดีต่อสุขภาพและพัฒนาการของเด็กปฐมวัย" มาทิลดา แวน เดน บอช นักวิจัยจาก ISGlobal ซึ่งเป็นผู้นำการวิจัยกล่าว ความพยายามดังกล่าวไม่เพียงแต่จะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่สีเขียวเท่านั้น แต่ยังอาจ "ลดผลกระทบที่เกี่ยวข้องกับการขยายตัวของเมืองและสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวย" เธอกล่าวเสริม แม้ว่าความสัมพันธ์ที่สังเกตได้ระหว่างการสัมผัสกับสิ่งแวดล้อมและพัฒนาการในวัยเด็กจะมีค่อนข้างน้อย แต่ "แม้แต่การได้รับในวัยเด็กเพียงเล็กน้อยก็อาจนำไปสู่ประโยชน์ด้านสาธารณสุขที่สำคัญตลอดช่วงชีวิต" เธอสรุป